Heb je Tinitus?
Hoe is de Tinitus bij jou? Is het in de vorm van een piep? Een ruis? Een brom? Kloppen in je oor? Aan één kant of beide oren? Hoor je er slecht door? Is het onderzocht en wat is er toen tegen je gezegd?

Ik zelf heb op mijn 21^e vlak bij een ontploffing gestaan. Op oud en nieuw ging ik naar buiten en ging bij het vuur kijken. Toen is er van af een andere hoek en explosief vlak voor mijn voeten gegooid die zo hard was dat ik van mijn voeten geblazen werd. Toen kon ik niets meer horen. Ik kon niet meer met mensen praten want ik had geen idee wat ze zeiden. Heel in de verte hoorde ik iets vaagjes maar de piep in mijn oren was zo hard, dat overstemde alles en het enige wat ik de hele dag hoorde was een kei- en keiharde piep. De enige verlossing die ik had was slapen maar zodra ik wakker werd was er als eerste de onafgebroken piep.

Nooit één seconde pauze, nooit even weg. Mijn leven was voorbij. Ik kon net zo goed doodgaan. En niemand die het begreep, ze zagen niks aan me en zij hadden geen idee hoe erg het was. En de piep is er nog steeds na veertig jaar. Als het rustig of stil is is hij er nog steeds even pregnant. Stilte meet ik nu ook af aan hoe hard ik de piep hoor

Omdat ik er een weg omheen gevonden heb is het mogelijk geworden om door te leven. Mijn gehoor is wel aangetast. Ik hoor niks (meer) boven de zevenduizend hertz. Tienduizend is een beetje normaal op mijn leeftijd. Ik heb mezelf getraind om weer te gaan horen. Hoelang dat heeft geduurd weet ik niet meer. Mijn leven is leefbaar geworden door me te concentreren op andere dingen.

Als ik mezelf afleid dan vergeet ik de piep. Nu dat ik er over zit te schrijven hoor ik hem wel heel hard natuurlijk, dan denk ik er weer aan. En ik word er nog steeds verdrietig over. Maar ik heb een leven gecreëerd waarin ik niet meer depressief wordt en mensen kan verstaan. Toentertijd heb ik geen speciale technieken gebruikt, die had ik nog niet. Nu dat ik technieken geleerd heb kan ik zien, dat wat ik in het verleden gedaan heb in feite de technieken zijn die ik nu ken.

Je ziet wel dat ik het hier niet heb over of het over kan gaan of dat het opereerbaar is. Daar heb ik geen kennis over, ik weet niet of dat mogelijk is. Ik heb het ook niet over oorzaken van Tinitus, want mijn verhaal is anders dan het jouwe. Wat ik wel zeker weet is dat het mogelijk is om ergens ‘om heen te leven’. Mensen laten dit namelijk dagelijks zien, met de meest onvoorstelbare dingen.

Ik weet zeker dat de techniek die ik bij Phil Parker geleerd heb je ongelofelijk goed kan helpen en dat je net als ik je leven terug kan krijgen. Het is daarvoor wel nodig dat je een aantal overtuigingen om gaat zetten, maar dat doet geen pijn.

Ik hoor graag van je.

Contactgegevens