Zelf je herstel in werking zetten

Echt heftige invaliderende en pijnlijke klachten laten verdwijnen met een training, dat is toch onmogelijk!? Die vraag zal ik hier proberen te beantwoorden voor je.

Om te beginnen, wat weet je van gezondheidszorg? Wat ze wel kunnen en niet kunnen? Wat weet je van de kennis die een arts heeft of een specialist? We denken dat zij alles of in ieder geval veel weten, maar is dat zo? Hebben ze misschien alleen generale kennis of deel kennis? Als wij het niet weten verlaten we ons op artsen, zo hebben we dat geleerd van jongs af. Daarnaast is er een enorme vloedgolf aan TV series en nieuwsberichten die de gouden eeuw van de geneeskunst uitvent. Maar heb je weleens onderzoek gedaan naar de heldenstatus van de geneesheren? Ken je mensen van dichtbij die een ander verhaal kunnen vertellen vanuit eigen ervaring die de keerzijde tonen van de glansrol die medici hebben? Ik vertel je dat jezelf meer weet van je eigen functioneren dan enige witte jas. Het enige wat ze jou kunnen vertellen over jou is wat je ze eerst zelf verteld hebt.

Medisch onderzoek gebruikt statistieken voor kansberekening, i.e. hoe vaak komt iets voor? En daarbij bepalen ze: uitkomsten die binnen de grote groep vallen tellen mee, de anderen niet. Dus als mensen met chronische klachten blijven zitten omdat ze niet verklaard kunnen worden is de consensus dat het niet kan genezen. En iemand die een uitzondering vormt door wel te genezen komt niet in de statistiek voor, die past er niet in. Maar het is deze uitzondering die aandacht hoort te krijgen in plaats van uitgewist. Want hoe kan het zijn dat die is hersteld? Het is het bestuderen van die uitzonderingen wat laat zien dat als je iets niet begrijpt, je ergens anders moet gaan zoeken. En dat is niet waar medische wetenschap mee bezig is, zij kijken alleen binnen hun eigen paradigma.

De aanname voortkomend uit de bevindingen van Louis Pasteur is dat iets van buitenaf je ziek maakt. Later heeft Bechamp na eigen onderzoek een strikte voorwaarde geformuleerd, dat het altijd te maken heeft met de omstandigheden, het milieu (het lichaam) waarin het plaats heeft. Louis Pasteur heeft op zijn sterfbed toegegeven dat hij fout zat. Het had wel in zijn notities gestaan maar hij vond de eer die hij kreeg te waardevol om zijn verhaal achteraf nog te veranderen. En de wereld was zo blij dat er nu een verklaring gevonden was voor ziekte dat, na zijn initiële verklaring, voor de rest niemand meer luisterde. Ziekte was dus niet langer een straf van God. Dit verhaal toont drie problemen aan 1.Mensen bekommeren zich meer om eer dan om volledigheid 2.Een bestaand idee laat zich niet eenvoudig veranderen ook al wijst onderzoek anders aan* 3.Het idee dat ziekte van buiten komt is erg welkom (geweest) en voedt het vechtersinstinct; er moet iets verslagen worden!

*Het human-gnome-project toont dit ook aan.  Er werden met het ontdekken van het bestaan van DNA uiteindelijk 300.000 menselijke eigenschappen gedefinieerd. Deze moesten ze zien te vinden in het DNA en hiervoor werd het Gnome project opgezet. De uitkomst van dit onderzoek was dat men 23.500 eigenschappen vond in het menselijke DNA. Dus er klopt iets niet met de aanname dat al die 300k eigenschappen in het DNA moeten zitten. Maar worden de lesboeken hierop aangepast? Nee, men zegt nog steeds hetzelfde terwijl ze weten dat het niet klopt. Wat niet wegneemt dat er wel een verklaring is gevonden door Bruce Lipton, maar die is een schreeuwende in de woestijn. Hij heeft uitgevonden dat het de proteïne RNA is die om de DNA heen zit, die communiceert met het DNA en eigenschappen definieert onder invloed van wat we meemaken (met onze waarneming). En onze waarneming wordt in hoge mate gestuurd door onze overtuigingen. Bruce Lipton zelf adviseert Psych-K om jezelf te gezond te maken.

Artsen, doktoren, eigenlijk weet iedereen dat stress niet goed is. Maar hoe slecht is het eigenlijk?  Is het alleen maar dat je een beetje de zenuwen hebt? Of gebeurt er meer? Weet je waarom cliënten tegenwoordig vrij snel naar huis gestuurd worden na een operatie? Kostenbesparing natuurlijk. Maar belangrijker: Een ziekenhuisomgeving is stressvol, je bent er niet graag. Het is er ook erg onrustig. Men weet nu dat als een patiënt stress heeft de genezing niet voorspoedig gaat. Hechtingen gaan niet dicht en het kan gaan ontsteken. Het herstelvermogen is namelijk gepauzeerd door de stressrespons. Een patiënt is thuis in zijn eigen omgeving relaxter. Thuis is het rustiger en er kan ook makkelijker bezoek komen en het herstelvermogen wordt vergroot door dit liefdevolle contact .

Wat mensen wel doen in hun zoektocht naar genezing van hun klachten is alternatieve therapeuten bezoeken. Dat kan nieuwe inzichten opleveren over hoe je lichaam op meerdere niveaus functioneert en heeft voor velen een verlichtend effect. Helaas soms maar tijdelijk. En toch helpt de kennis die je daarmee op doet want ook een tijdelijke verlichting of een halve genezing is een meetbaar resultaat. Het bewijst dat er ook andere manieren dan huisartsbezoek of (allopatische)medicijnen een significant verschil kunnen maken. Het zorgt er ook voor dat je open gaat staan voor andere mogelijkheden, meer dan wat de ziekenhuizen te bieden hebben.

In de alternatieve sector wordt als oorzaak van je klachten meestal een bron genoemd die niet gezien/erkend wordt door gewone artsen. Nadeel van de alternatieve sector is dat ook zij uit gaan van een ziekteveroorzaker van buitenaf. Om van het idee af te stappen dat jouw klachten door een ziekteverwekker of je eten komt is geen makkelijke, dat moet ik toegeven. Het confronterende om te gaan zien dat het een (ziekte)proces in jezelf is, is dat je je gaat afvragen of je iets verkeerd gedaan hebt in je leven. Het antwoord is uiteraard Nee, want natuurlijk handel je altijd in het beste belang voor jezelf.

In plaats van de jarenlange boodschap die je krijgt, dat je bij ziekte naar de dokter gaat en die je zal vertellen wat er mis is, zou het beter zijn om een jarenlange uitleg te krijgen over hoe jij jezelf gezond houdt. Daarmee wordt je veel minder afhankelijk van artsen. De jarenlange informatie over hoe je jezelf gezond houdt is steeds gegaan over je voeding. Maar ook voeding is een externe factor en ondanks belangrijk, niet een ziekteverwekker.

Het goede nieuws is dat juist omdat er Medisch Onverklaarde Klachten (MOK’s) bestaan, worden er belangrijke ontdekkingen gedaan. Het noopt om verder te kijken dan wat er tot nu bekend is. Grote organisaties zoals WHO en onderzoeksinstituties zijn te lomp en te traag om snel te reageren op nieuwe ontwikkelingen. Ze nemen nieuwe ontdekkingen veel te langzaam over en passen zich pas aan als er heel veel publicaties bestaan over een nieuwe techniek. Dit kan wel tot vijftig jaar of meer duren. Terwijl in kleine kring al wel bekend is hoe chronische klachten veroorzaakt worden en hoe ze op te lossen.

Ziekte zet de stressrespons aan. Het brengt je lichaam in de alarmfase. Bij genezing gaat je stressrespons weer uit. Als de stressrespons toch aan blijft staan blijf je klachten houden. Om die klachten weg te krijgen moet de stressrespons gestopt worden. De stressrespons stoppen doe je door de stress weg te nemen. Als klachten dan nog niet weggaan is de stressrespons toch nog op de achtergrond bezig. Dit is namelijk gekoppeld aan gewoontes die we hebben, ook wel patronen genoemd. Om de stress(respons) blijvend gestopt te houden moeten we deze (onbewuste)gewoontes veranderen.

Helemaal gezond worden en geen klachten meer hebben is mogelijk. Mensen die (bijna) nooit ziek zijn, zitten niet anders in elkaar. Net zoals deze mensen meestal gezond zijn is dat voor iedereen mogelijk door het stoppen van de, mogelijk geheel onbewuste, stressrespons. Door medici wordt er van uitgegaan dat onze neurologie een autonoom werkend systeem is en dat we dus ook niet bewust invloed uit kunnen oefenen op de stressrespons. Nu, dat blijkt anders te zitten.

Je hebt misschien geen invloed op je ziekte maar wel op hoe je je voelt. Als je naar een rustige omgeving gaat, dan word je rustig. Hieruit blijkt dat je zélf bij machte bent om je gevoel te beïnvloeden. Je gevoel heeft invloed op je neurologie. De combinatie, dat de stressrespons verantwoordelijk is voor ziekte en dat we invloed hebben op onze neurologie maakt dat we ons eigen herstel in werking kunnen zetten.