Burn Out kan voelen als een total-loss.

Voor Burn-Out kun je in je omgeving meestal wel begrip vinden zonder dat men het een probleem tussen de oren noemt. Wat er met je gebeurt kunnen ze desondanks geen voorstelling bij maken. Zo ook een bedrijfsarts niet. Als het je overkomt heb je er zelf ook helemaal geen referentie bij, het lijkt op niets wat je al eens meegemaakt hebt. Overspannen zijn of overwerkt zijn benaderd het nog niet eens. De Nederlandse vertaling ‘opgebrand’ komt beter in de buurt. Ik zelf zou het een soort kortsluiting in mijn hoofd noemen, toen ik het meemaakte. Het niet meer functioneren van mijn hoofd, er kan niks meer in en er komt niks meer uit. Een grote lege plek in mijn hoofd waardoor ik niet meer kon denken of meedoen. Een weggebrande plek. En het komt met een klap, dwz je ziet het niet aankomen. Motivatie is weg, lust is weg, energie is weg, zingeving is weg en toch is het geen depressie. Wat niet weg neemt dat je er depressief van kan worden. Je lichaam produceert deze burn-out omdat je het nodig hebt om een tijd niks te doen. Daar vind je vervolgens geen rust in want je weet dat je zo ontzettend veel te doen hebt. Je weet natuurlijk nu wel dat in het niet los kunnen laten het grote probleem zit.

Opvallend gedrag voordat je Burn Out krijgt is dat niks van de werkzaamheden die op je lijst hebt staan weggestreept kunnen worden. De enige oplossing om de lijst korter te maken is het werk uit te voeren. Iemand die geen Burn Out krijgt haalt dingen van de lijst en vergeet ze ook echt, die maakt zichzelf belangrijker dan het werk. Jij met Burn Out vond het werk het belangrijkste. Je zag geen andere oplossing dan dat jij het moest doen. En dan noem ik nog niet de lastige klanten, financiële problemen, een moeilijke leidinggevende, welke van die zaken ook, maar je stond er alleen voor.

Nou lijken de stressfactoren allemaal van buiten te komen en toch zit de sleutel in wat ik al liet vallen, je hebt jezelf weggecijferd. En als je hiernaar gaat kijken over de duur van je leven zal je vast en zeker een patroon waarnemen. Jezelf op de 2^e of 8^e plaats zetten, dat heb je altijd al gedaan. Je wil niet egoïstisch overkomen, je zegt op alle hulpvragen ‘ja’, je houdt steeds rekening met anderen.

Door onervarenheid wordt de oplossing doorgaans gezocht in het anders organiseren, prioriteiten stellen (op zich goed). En dit zou afdoende kunnen zijn als je jezelf volledig aan (je eigen) nieuwe afspraken kunt houden. De adder in het gras is hier dat afspraken gemaakt met je bewuste brein, met je denkende brein, geen vat hebben op je onbewuste gedragingen en onbewuste gedachtes, wat ik hier patronen zal noemen. Het patroon van jezelf wegcijferen is in het onderbewuste gecreëerd in het (verre) verleden door een sterk gevoelde emotie. Ik vertel dit zodat je begrip voor jezelf kunt krijgen waarom je dit overkomt en dat het geen zins berust op (een) fout(en) die je gemaakt hebt. Daarmee ga ik niet zeggen dat het alsnog tussen je oren zit, alhoewel patronen wel opgeslagen zijn in je (onbewuste) brein. Therapie doet ook niet veel op dit vlak, het is geen psychische kwestie, geen mentale aandoening.

Iets in het verleden oplossen is ook nog niemand gelukt, want gedane zaken liggen achter ons. Dus over het verleden praten en proberen het te begrijpen wat er in je leven speelt genereert nog geen verandering, hoogstens inzicht.

Dus dingen anders aan gaan pakken, daarbij anders gaan denken en daardoor het laten verdwijnen van dingen naar de achtergrond, niet meer in je valkuilen stappen zijn zaken die je in het onderbewuste regelt. Zoals je wellicht opvalt spreek ik hier niet over ‘jezelf voorop stellen’, of ‘leer je prioriteiten stellen’, dat zijn dingen die zeg je in je hoofd en sinds je maar 7 acties in je bewustzijn kan houden, worden die vroeg of laat, maar meestal heel vroeg al, weer uit je bewustzijn gedrukt.

Burn Out kan helemaal overgaan, bij mij is het helemaal over. In het begin had ik nog wel last van littekenweefsel, als ik het aanraakte deed het pijn. Dat wil zeggen dat wanneer ik iets deed wat me teveel was ik een overspannen gevoel kreeg. Het voelde als een beurse plek in mijn brein. Dat heeft me behoed voor herhaling. Uiteindelijk trekt de schade weg, want je loopt daadwerkelijk een deuk op, dat merk je wel aan dat je ineens niks meer kan. De tijd heelt de wond ervan uitgaande dat je nieuwe, andere, behulpzame patronen aanneemt en deze in je onderbewuste implementeert. Technieken hiervoor zijn in de NLP te vinden. Ik kan je daar alles over vertellen.

Neem eens vrijblijvend contact op.