Long Covid is te genezen

Houd je klachten na Corona? Geven artsen je weinig vooruitzicht op herstel ? Long Covid hoort bij de onbegrepen aandoeningen. Als je al een diagnose krijgt bieden artsen geen oplossing. Toch zijn er mensen die beter worden, dat kan dus.

Nieuwe experimenten hebben resultaat

Men zoekt eerst of het virus nog aanwezig is in het lichaam, als die dan niet meer te vinden is plakken ze de naam Long Covid er op. Stel dat de oorzaak van je huidige klachten niet door het virus is gekomen maar dat het een reactie van het lichaam is op het ziek zijn. Iets wat zich tegen het lichaam zelf keert? Wat als de klachten weggaan door dit proces te stoppen? De experimenten geven in ieder geval hoop op een oplossing.

Het is niet psychisch

Als de arts niks kan vinden stuurt die je naar de psychotherapeut. Maar er is geen psychische oorzaak. Het probleem zit in de wisselwerking tussen lichaam en geest. In je lichaam is een constante reactie aan de gang van je autonome zenuwstelsel op je lichaam en vice versa en dit resulteert in een overmatige hormoonproductie (adrenaline).

Gedragstherapie werkt niet

In Nederland is van het ministerie uit het advies gegeven om (cognitieve) gedragstherapie te volgen bij onbegrepen aandoeningen. Hierbij zeggen ze dat je iedere dag iets meer moet doen om je uithoudingsvermogen op te bouwen. Veel patiënten merken hierbij dat hun klachten erger worden.

Klachten starten met ziekte die niet overgaat

Mensen met chronische klachten weten meestal precies wanneer het begonnen is, namelijk die ene keer dat ze ziek waren en niet goed konden herstellen. Op dat moment is het autonome zenuwstelsel overactief geworden en kan niet meer tot rust komen. Het is in een vicieuze cirkel van reacties gekomen.

Overactief zenuwstelsel heeft desastreuze gevolgen

Veelal ziet men de hoeveelheid hormonen als gevolg van de ziekte, maar ze zijn juist de oorzaak. Wetenschappers op het gebied van psychoneurologie onderkennen de samenhang tussen het endocriene, immunologische en hormonale systeem. De disbalans van hormonen verstoort functies in het lichaam. De oorzaak is dus het overactieve zenuwstelsel dat de hormoonbalans veranderd.

Je zet zelf je lichaam aan tot herstel

Als je je arm breekt, dan zet de dokter je arm, maar je lichaam herstelt de breuk en de wond. En als iemand spontaan geneest van kanker, is het ook het lichaam die dat doet. Omdat de geneeskunst geen antwoord heeft op de onbegrepen aandoening Long Covid is het nodig nieuwe methodes te gaan gebruiken die je lichaam aanzetten tot herstel.

Hoe keer je het proces om?

Bij jouw aandoening is het niet zo dat er iets kapot is in het lichaam, want dan zou de arts dat vinden. Het is bekend dat een overactief zenuwstelsel ziekmakend is, zo erg zelfs dat je er arbeidsongeschikt van wordt. Wat nog niet bekend is, is dat je invloed kunt uitoefenen op je zenuwstelsel om het te kalmeren. Dan gaat het lichaam zich herstellen.

Wat is er nodig om te herstellen?

In de vorm van een training wordt er bijgebracht welke functies er in het lichaam verstoort zijn en hoe je zelf je autonome zenuwstelsel tot rust kunt brengen. In een coachingstraject wat begint met 3  dagen training komen de volgende belangrijke zaken aan de orde:

• Hoe het komt dat je ziek wordt van de stressrespons
• Uitleg hoe adrenaline je lichaamfuncties in de war stuurt
• Hoe het kan zijn veel verschillende ziektes één oorzaak kennen
• Hoe ook jouw symptomen terug te leiden zijn tot één oorzaak
• Dat je invloed op jezelf enorm groot is
• Jijzelf je ziekte kan herstellen
• Je alle tools krijgt om te zorgen dat je slaagt
• Hoe dit voor fysieke klachten werkt en ook voor energietekort
• Wat je in je dagelijks leven moet veranderen
• Hoe je volledig zult herstellen

Herstellen zonder medicijnen

De veroorzaker van de meeste ziektes is stress. De arts zei het nog: “Doe het wat rustiger aan”, hij/zij weet dat het (serieuze) klachten veroorzaakt. De dokter kan je tijdelijk geruststellen, maar hoe blijf je constant gekalmeerd? En heeft het dan echt gevolgen die zo ver gaan als hartproblemen, hormoonproblemen, ontstekingen, reuma, MS, chronischvermoeidheidssyndroom, Parkinson, verlamming?

Het is geen makkelijke boodschap die ik voor je heb en de meesten zullen nu al weggeklikt hebben. Zie maar of deze site wat voor je is; ik kan niet anders meer dan je het hele verhaal vertellen. Ik ben bang je af te schrikken met mijn verhaal en wil het je voorzichtig brengen, maar je moet zelf maar bepalen hoeveel je aankan en dan alsnog wegklikken.

Er is al veel bekend over stress, alleen wordt er nog niet de uiteindelijke conclusie getrokken en dat is dat stress DÉ veroorzaker is van ziekten. Het lijkt bizar dat zo veel verschillende ziekten veroorzaakt zouden kunnen worden door één ding, een overlevingsmechanisme dat nota bene van nature in ons aanwezig is.

Voor zover ik mensen gesproken heb, is het voor allen onbestaanbaar dat er tegenover de instituties die opleidingen verzorgen of onderzoek verrichten wat miljoenen kost een leek staat die beweert dat het allemaal anders zit.

Ik zeg een leek, omdat ik geen medicijnen gestudeerd heb. Ik heb alleen ervaring opgedaan in de praktijk, het bijstaan van mensen in hun herstel van chronische klachten en onbegrepen (voortschrijdende*) ziektes zoals reuma, MS, Parkinson.
*Zo noemen ze dat, omdat ze geen medicijn hebben dat het geneest.

De reden dat ik zeg onbegrepen is omdat men nog geen begin heeft van een verklaring van de oorzaak van die aandoeningen, vraag maar na*. Nou heb ik geen medische verklaring, alleen dat ik gezien heb dat het stoppen van de stressrespons de aandoeningen deed verdwijnen. Wat meer is er nodig?
*Je krijgt wel een heel gedetailleerd verhaal over ontstekingshaarden, hersenscans, zenuwafbraak, ziekteverloop, aannames over oorzaak, maar geen feitelijke verklaring hoe of waarom, wat deze ziekte veroorzaakt.

Er wordt beweerd dat stress bij het leven hoort, dat is echter een leugen. Zonder stress leven en zodoende gezond zijn is zonder meer mogelijk. De misvatting is dat stress van buiten zou komen. Nou, dat is niet zo. Stress is een individueel proces in eenieder, een proces dat gestopt kan worden, ongeacht de situatie waar je in verkeert.

Eerst heb je de volgende begrippen uit elkaar te halen: angst, zich zorgen maken, stress ervaren zijn individuele onderdelen. Ze hebben met elkaar te maken, maar zijn niet hetzelfde. Stress ervaar je omdat je je zorgen maakt en dat kan gestart zijn door een gevoel van angst. Stress is er dus niet automatisch, doch als gevolg van.

Angst in jezelf erkennen kan voldoende zijn om stress te voorkomen. Zorgen maken (ook onbewust*) is een teken dat je te kijken hebt naar je angst. Stress doen is een teken dat je niet door hebt (gehad) wat er in jezelf gebeurt.
*Hoe kan je nou weten dat je onbewust zorgen maakt? Antwoord: Nou, dan kom je dus (automatisch) bij stress uit en dan heb je het zelf te herleiden. Dit leerproces houdt in dat je gaat voelen wat er in je gebeurt, keer op keer.

Hoe kan het zijn dat je door één en dezelfde oorzaak zo veel verschillende aandoeningen of ziekten kan krijgen? Hier komt het flauwe antwoord: omdat we allemaal verschillend zijn. Afhankelijk van wat wij meemaken in ons leven heeft dat een andere uitwerking op ons. Dat zich dat uit in een ziekte is ten gevolge van (de mate van) stress. (niet stress waar je aan blootgesteld wordt, want zoals gezegd komt het niet van buiten, maar het is een proces van binnen dat bepaald wordt door hoe je iets ervaart. Dat is dus individueel, per persoon verschillend)
Het opgroeien als kind verloopt meestal niet perfect; er gebeuren dingen. We kunnen het hier over trauma’s hebben; er zijn echter nog veel meer ogenschijnlijk onschuldige dingen, of in ieder geval zaken waar we de neiging van hebben ze te bagatelliseren, die een langdurig effect op ons hebben. Daar begint meestal het ‘stress doen’ proces al intern, ongemerkt*, op jonge leeftijd.
*Ongemerkt zeg ik hier, omdat we als kind geen idee hebben wat normaal is of wat tolerabel is en dealen met elke situatie op een manier die gebaseerd is op instinct of wat we tot dat moment geleerd hebben.

We worden als kinderen sowieso in bepaalde mate ge-gaslighted, dat wil zeggen dat onze verlangens ontkend worden of dat er gezegd wordt dat het niet mogelijk is. Andere gevoelens worden ook nogal eens ontkend, zoals dat je als kind aanvoelt dat er iets niet klopt en er beweerd wordt dat alles OKÉ is. Omgekeerd gebeurt ook, dat er feitelijk niks is, maar je als kind helemaal opgefokt wordt (gemaakt) door rare verhalen van je ouders of anderen, via TV bijvoorbeeld. Dit resulteert erin dat we onze gevoelens niet meer vertrouwen en we ‘numb’ (gevoelloos) worden voor de signalen uit ons lichaam.

Door gevoelloosheid (kan het zijn dat, of) hebben we niet door dat er stress bezig is in ons en zodoende gaan we steeds meer stress accepteren in ons leven*, tot het moment dat de emmer overloopt.
*Dit is waarom er beweerd wordt dat stress bij het leven hoort, omdat iedereen met een bepaalde mate van stress rondloopt en dat normaal is gaan vinden, en er maar weinig rondlopen die weten (en de ervaring hebben) dat volledig zonder stress zijn onze natuurlijke staat van zijn is.

De emmer loopt over op het moment dat je ziek wordt of een ongeluk krijgt, een infectie oploopt, of geopereerd wordt en daarna niet meer herstelt. De gebeurtenis is dan de zoveelste stressfactor, waardoor de stress chronisch wordt en de klachten ook.

Ook kan het gebeuren door een one-time-learning-moment, noem het trauma, noem het PTSS, waardoor het alarmsysteem, de stressrespons aan gaat en niet meer uitgaat omdat het systeem (het samen stelsel van psyche en fysiek) gevaar denkt te blijven zien.

Een rode draad bij veel levensgebeurtenissen is een achtergebleven gevoel van onveiligheid. Een broer die om het leven komt in het gezin, waardoor je je onzeker gaat voelen of er niet nog meer ellende op je pad zal komen, een ouder met psychische problemen waardoor je niet jezelf kan zijn thuis, een ouder of verzorger met alcoholproblemen die ieder moment uit kan vallen tegen je, variaties te over en aan jou om te bepalen wat het bij jou was.

Kern van de zaak is om te gaan voelen. Wat is er ‘te veel’ voor je? Wat is er gebeurd vroeger of in een recenter verleden? Heel dicht in de buurt van waar de ziekte begon, vind je ook zeker een gebeurtenis die niet leuk was, die je deed schrikken, ook al vraag je je af hoe je daardoor ziek kan worden en dan nog wel die ernstige ziekte die jij hebt.

Al het hierboven genoemde geldt voor de chronische aandoeningen of ziektes met een langdurig verloop, zoals Long Covid, ME, fibromyalgie, hartritmestoornis, ALS, Parkinson, reuma, COPD, apneu, paniekaanvallen, ziekte van Crohn, PDS, MS, (de gevolgen van) Q-koorts, Lyme, anorexia, auto-immuunziekte, elektrostress, burn-out, migraine, slapeloosheid, chronische pijn.

Verder kan het zijn dat je een gevoelservaring hebt (gekregen) die leidt tot kanker. In feite is dit niet erg, want het gaat ook weer over. Je hoeft alleen te weten wat je moet doen (niet wat je ‘er aan moet doen’, want dat is meestal niet nodig), voornamelijk rustig blijven.

De ziekten die we kanker noemen vereisen het nodige aan zelfstudie om te kunnen plaatsen waarom dit in je lichaam gebeurt, maar het is een grabbelton aan verzamelde diagnoses die allemaal in deze grabbelton gegooid zijn, omdat ze een celgroei of afname laten zien.

De medici hebben geen verklaring voor dit verschijnsel van celgroei (ook al noemen ze afwijkingen in het DNA als oorzaak), omdat ze niet de Germanische Neue Medizin van Dr. Hamer willen bestuderen. Dit zou hen namelijk royeren als arts en dan zijn ze hun inkomen kwijt.

Uiteindelijk is het heel logisch, want elk celgroei- (of afname) proces heeft een voorgeprogrammeerd verloop, wat het voorspelbaar maakt, en dit valt na te lezen in het boek van Dr. Hamer. Belangrijkste wat je verder te doen hebt, is de stressrespons gestopt houden, zodat je geen complicaties krijgt.

Deze site gaat verder niet over de GNM, alhoewel het stoppen van de stressrespons ook voor die genezingsprocessen van levensbelang is.

We hoeven ons geen zorgen te maken over hoe nu verder, want de oplossing is er al; je hoeft je gevoel maar te volgen naar wat logisch voelt. In de luwte is er doorgewerkt. Met behulp van alle technieken die er beschikbaar zijn, is vast komen te staan wat de oorzaken van ziekten zijn.

Het antwoord is even ontluisterend als confronterend. We zijn één en wat we voelen reflecteert in ons lichaam en wat er gebeurt in ons lichaam reflecteert in ons gevoel. Alles wat we meemaken, komt bij ons binnen op geestniveau, op gevoelsniveau en op lichaamsniveau, omdat het één en hetzelfde is. Ja, één en hetzelfde, een mens denkt in splitsingen, maar die zijn er niet.

Onze geest huist niet in ons hoofd; dat is alleen maar waar vijf zintuigen geconcentreerd zijn: zien, horen, proeven, ruiken en evenwicht. Het zesde zintuig, gevoel, zit in de zenuwen over ons hele lichaam. Dat we vanuit ons hoofd kijken, veroorzaakt dat we denken dat onze geest daar huist, omdat foto’s laten zien dat daar een grijze kwab zit.

We hebben net zo veel bewustzijn in onze voeten als in onze neus, maar dan moet je er wel aandacht voor hebben. Je lichaam vertelt je of je goed bezig bent of niet; die taal heb je dan wel te begrijpen. Die taal was bekend in oude culturen waarvan wij zeggen dat die achter liepen, die gingen ons voor, wij komen daar achter, dus lopen wij achter.

Veel mensen vallen de schellen nu van de ogen, doordat ze niet geholpen kunnen worden door artsen. Doktoren kunnen evenmin zeggen waar je klachten vandaan komen, doordat behandelingen niet aanslaan. Voor een heel aantal ziekten, aandoeningen, klachten, werken pillen niet, door medicamenten op de markt te brengen die vele fatale slachtoffers maken.

Er is een nieuw tijdperk aangebroken. De hegemonie van de farmacie brokkelt af en we kunnen langzaam de werkelijkheid gaan waarnemen. We zijn in de greep geweest van angstdenken. ‘Alle onheil komt van buiten’ (Louis Pasteur) kunnen we nu achter ons laten.

Het wordt nu steeds duidelijker dat de medici betoverd geweest zijn door het zekerheidsvirus, dat alles vanuit de microscoop te verklaren en te bewijzen zou zijn geweest. Maar er bestaat een andere waarheid, namelijk dat we niet uit een lichaam bestaan en los daarvan een geest, maar dat er alleen maar eenheid is. We hebben niet naar de individuele details te kijken maar naar het geheel.